PAUNA Ang siglong ito ay natatangi sa pambihirang pag-unlad ng kapangyarihang lumilikha ng kayamanan (wealth-producing power). Ngunit sa kabila ng ganitong pag-unlad, nananatili ang kahirapan (poverty), at maging sa gitna ng kasaganaan ay naroroon ang pangangailangan (want). Ito ang suliraning pinag-uusapan sa aklat na ito — bakit sa pag-unlad ng kabihasnan ay lalo pang lumalalim ang agwat ng mayaman at mahirap.

Layunin ng akdang ito na siyasatin ang sanhi ng kontradiksiyong ito, at tukuyin ang lunas na hindi lamang makatarungan (just) kundi praktikal ding maisasakatuparan. Ako'y naniniwalang nasa pag-aari ng lupa (land ownership) at sa upa sa lupa (economic rent) ang susi sa kasagutang ito.

– Henry George

PAMBUNGAD May isang bagay na karaniwan sa lahat ng maunlad na bansa — habang lumalago ang yaman (wealth), lumalala ang kahirapan (poverty). Sa kabila ng masigasig na paggawa (labor), marami ang walang makain, walang masilungan, at walang katiyakan sa kinabukasan.

Ang kabalintunaang ito ay hindi bunga ng likas na kakulangan, kundi ng baluktot na sistema ng pamamahagi (distribution) ng yaman. Ito ang tatalakayin natin — ang ugnayan ng lupa (land), paggawa (labor), at kapital (capital), at kung paano ang monopolyo (monopoly) ng lupa ang ugat ng suliranin.

Kung mauunawaan natin ito, maari nating baguhin ang batayan ng ating lipunan sa katarungan at kasaganaan para sa lahat.

AKLAT I: MGA SAHOD AT KABISERA (Wages and Capital) Kabanata I – Pangunahing Palagay Ang karaniwang pananaw hinggil sa ugnayan ng sahod (wages) at kabisera (capital) ay tila isang hindi mapag-aalinlanganang katotohanan. Ayon sa pananaw na ito, ang paggawa (labor) ay binabayaran mula sa kabisera — na ang manggagawa ay kinakailangang tumanggap ng kabayaran mula sa tinipong yaman (accumulated wealth) bago pa man niya matapos ang kaniyang trabaho.

Ngunit ang palagay na ito ay dapat nating siyasatin. Totoo ba na ang sahod ay nagmumula sa kabisera? Kung hindi, ang mga pagkakaunawa at patakarang nakabatay dito ay dapat ding suriin.

Kabanata II – Ano ang Tunay na Pinagmumulan ng Sahod Ang sahod (wages) ay hindi nagmumula sa kabisera kundi sa mismong paggawa (labor). Ang bawat paggawa ay lumilikha ng halaga (value), at ang sahod ay bahagi ng halagang iyon. Ang paniniwalang mula sa kabisera ang sahod ay isang ilusyon na nagbunsod sa maling patakaran at paniniwala tungkol sa paggawa at pag-unlad ng lipunan.

Ang manggagawa ay hindi umaasa sa naunang yaman, kundi sa kakayahan ng kaniyang paggawa na lumikha ng produkto. Kung gayon, ang ugnayan sa pagitan ng sahod at kabisera ay hindi tulad ng madalas nating inaakala.

KABANATA III – Panlilinlang sa Lohika Kung susuriin natin ang ideya na ang sahod (wages) ay nagmumula sa kabisera (capital), makikita nating ito’y salungat sa tunay na lohika at obserbasyon. Kung totoo na mula sa kabisera kinukuha ang sahod, ang paggawa (labor) ay maaari lamang magpatuloy hangga’t may kabisera upang magbayad. Ngunit hindi ba’t sa kasaysayan, maraming lipunan ang nagsimula sa halos wala, at unti-unting umunlad dahil lamang sa paggawa mismo?

Kung ang kabisera ang pinagmumulan ng sahod, paano maipapaliwanag ang mga bagong pamayanan (settlements) na nakabubuo ng yaman mula sa simula? Saan nila kinuha ang kabisera upang pasahurin ang manggagawa? Hindi ba’t malinaw na ang kabisera ay bunga, hindi pinagmumulan, ng paggawa?

KABANATA IV – Ang Likas na Pagkakasunod-sunod Sa totoong kaayusan ng ekonomiya, ang paggawa (labor) ang unang hakbang. Ang kabisera (capital) ay resulta lamang ng paggawa. Una, ang tao ay gumagawa; pagkatapos, mula sa bunga ng kaniyang paggawa, nakabubuo siya ng kabisera. Kaya hindi maaaring ang sahod ay nagmumula sa kabisera, kundi ito ay bahagi ng nalikhang halaga.

Ito ay tulad ng tanong kung ano ang nauna — ang itlog o ang manok. Sa ekonomiya, malinaw: nauna ang paggawa.

KABANATA V – Epekto ng Maling Pananaw Ang paniniwalang ang sahod ay nagmumula sa kabisera ay nagbunga ng mga patakarang pabor sa pagpigil ng pag-unlad. Dahil dito, pinaniniwalaan na ang paggawa ay dapat “hintayin” ang akumulasyon ng kabisera bago ito makakilos. Ngunit ang katotohanan, habang mas maraming tao ang gumagawa, mas maraming yaman ang nalilikha, kaya mas maraming sahod ang maaaring ibigay.

Ang maling pananaw na ito ay ginamit upang bigyang-katwiran ang paghihigpit sa paggawa, ang pagbibigay ng kapangyarihan sa may kabisera, at ang pagbansot sa mga reporma.

KABANATA VI – Halaga ng Paggawa at Sahod Hindi lahat ng paggawa (labor) ay agad na nagbibigay ng produkto, ngunit sa lipunang maayos ang pagkakabalangkas, may tiwala ang manggagawa na ang kanyang ambag ay kikilalanin at babayaran. Ang pagkakaintindi na ang sahod ay dapat munang meron sa anyo ng kabisera ay hadlang sa pagtanggap ng ganitong lohika.

Ang paggawa ay hindi umaasa sa kabutihang-loob ng kapitalista, kundi sa kanyang sariling kakayahang lumikha ng halaga (value). Kung ito ay kinikilala, ang pagtrato sa manggagawa ay magiging mas makatarungan.